سبوی دوست

عمری‌ گذشت و، راه نبردم به کوی‌ دوست

مجلس تمام گشت و، ندیدم روی‌ دوست

گلشن معطّر است سراپا ز بوی‌ یار

گشتیم هر کجا، نشنیدیم بوی‌ دوست

هر جا که می‌‌روی‌، ز رخ یار روشن است

خُفاش وار، راه نبردیم سوی‌ دوست

میخوارگانِ دلشده ساغر گرفته‌اند

ما را نمی‌‌ نصیب نشد از سبوی‌ دوست

گوش من و تو، وصف رخ یار نشنود

ورنه جهان ندارد جز گفتگوی‌‌ دوست

با عاقلان بگو که: رخ یار ظاهر است

کاوش بس است این همه، در جستجوی‌ دوست

ساقی‌ ز دست یار به ما باده می‌‌دهد

بر گیر می‌‌ تو نیز ز دستِ نکوی‌ دوست

                                                                                         حضرت روح الله خمینی<ره>